Het heeft nu toch lang genoeg geduurd. Toen minister #Jambon vorige week zijn uitspraak deed in #DeStandaard , dachten we dat hij deze lapsus van formaat snel zou rechtzetten. De context waarin hij even uit de bocht ging was namelijk het aan de kaak stellen van een falend beleid, wat toch een erg relevante én dringende discussie is. Je hoeft het niet met de man eens te zijn (en dat ben ik voor alle duidelijkheid helemaal niet) om te snappen dat hij de vinger op een voortwoekerende kanker legt. Na zijn uitspraak ontplofte een verontwaardigingsbom die het hele land trof en ver daarbuiten weerklank vond. Jambon had op dat moment een kleine verspreking met verstrekkende maar onbedoelde implicaties kunnen inroepen. Ik vermoed zelfs dat het zo gebeurd is. Maar deze minister is toch wel een "karakterke": Ik in 't openbaar een fout toegeven, wat denken jullie wel, moet hij gedacht hebben en hij zegt klaar en duidelijk dat hij geen woord terugneemt van wat hij gezegd heeft. Hij, die zijn ijzeren standpunten toch altijd in een redelijk discours probeert te verpakken, maakt op die manier van heel zijn betoog een lachwekkend schrijnende vertoning.
Voor alle duidelijkheid nog even letterlijk het citaat waarover het gaat:
"Een significant deel van de moslimgemeenschap danste naar aanleiding van de aanslagen. Dat is het echte probleem. Dat migranten van de derde of vierde generatie zich openlijk tegen onze samenleving keren en daarbij bereid zijn om geweld te gebruiken of goed te praten, heeft met ons beleid te maken."
Als dat geen schofferen van de #moslimgemeenschap is dan weet ik het ook niet meer. Op die manier toont Jambon zich deel van het probleem ipv te werken aan een oplossing. Had de minister gezegd dat "een significant aantal moslimjongeren" op straat gedanst had, dan hadden we nog kunnen discussiëren over hoeveel incidenten met hoeveel jongeren je moet hebben om significant te zijn, met andere woorden om een probleem te zijn dat dient aangepakt te worden. Als je dan een 3-tal groepjes van, pakweg 5 à 10 jongeren, waarvan de meesten uiteraard nauwelijks weten waarom ze daar staan te joelen maar meedoen voor d' ambiance, dan kan je dat wel degelijk een significant probleem noemen waar je best een paar #straathoekwerkers of politieagenten op afstuurt om eens een klapke te doen. Als je dat niet doet kan het verder kankeren. Maar nu spreekt Jambon wel degelijk over "een significant deel van de moslimgemeenschap." Dit roept opzettelijk het beeld op van vele duizenden potentiële #terroristen binnen de moslimgemeenschap.
Het kleine stukje Freudiaan in mij kan zich niet bedwingen om de verspreking van Jambon, als het in eerste instantie al om een verspreking zou gaan, te zien als een glimp van het ware ideeëngoed dat hij aanhangt: waar het hart van vol is, loopt de mond ooit wel eens van over, ook al gebeurt dat niet bewust. De minister heeft zijn kans gemist om zich snel te herpakken, hij moet nu maar op de blaren zitten.
Voor alle duidelijkheid nog even letterlijk het citaat waarover het gaat:
"Een significant deel van de moslimgemeenschap danste naar aanleiding van de aanslagen. Dat is het echte probleem. Dat migranten van de derde of vierde generatie zich openlijk tegen onze samenleving keren en daarbij bereid zijn om geweld te gebruiken of goed te praten, heeft met ons beleid te maken."
Als dat geen schofferen van de #moslimgemeenschap is dan weet ik het ook niet meer. Op die manier toont Jambon zich deel van het probleem ipv te werken aan een oplossing. Had de minister gezegd dat "een significant aantal moslimjongeren" op straat gedanst had, dan hadden we nog kunnen discussiëren over hoeveel incidenten met hoeveel jongeren je moet hebben om significant te zijn, met andere woorden om een probleem te zijn dat dient aangepakt te worden. Als je dan een 3-tal groepjes van, pakweg 5 à 10 jongeren, waarvan de meesten uiteraard nauwelijks weten waarom ze daar staan te joelen maar meedoen voor d' ambiance, dan kan je dat wel degelijk een significant probleem noemen waar je best een paar #straathoekwerkers of politieagenten op afstuurt om eens een klapke te doen. Als je dat niet doet kan het verder kankeren. Maar nu spreekt Jambon wel degelijk over "een significant deel van de moslimgemeenschap." Dit roept opzettelijk het beeld op van vele duizenden potentiële #terroristen binnen de moslimgemeenschap.
Het kleine stukje Freudiaan in mij kan zich niet bedwingen om de verspreking van Jambon, als het in eerste instantie al om een verspreking zou gaan, te zien als een glimp van het ware ideeëngoed dat hij aanhangt: waar het hart van vol is, loopt de mond ooit wel eens van over, ook al gebeurt dat niet bewust. De minister heeft zijn kans gemist om zich snel te herpakken, hij moet nu maar op de blaren zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten