Heb zelf ooit wel eens met
zulke idioten te maken gehad die mij blijkbaar als fietser een lesje
wouden leren. Da's lang geleden maar 2 weken terug nog net, zag ik een chauffeur uit mijn straat
in volle vaart met brullende motor optrekken om 2 fietsende
tegenliggers rakelings schrik aan te jagen. Reden? Ze fietsten niet
helemaal rechts op de kasseien maar in het midden op een strook asfalt
aangezien er daar toch nog ruim voldoende plaats is voor tegenliggers.
Doe ik ook soms want de kasseien liggen hier echt wel oneffen. Onmiddellijk
na het passeren van de fietsers moest de wagen heel snel afremmen want
hij parkeerde amper 25 meter verder in de straat. Dit is wat je krijgt
als je de wereld indeelt in "wij" en "zij", zoals hier: dé fietsers
versus dé automobilisten.
Ik herinner me nog levendig wie die
polarisatie voedde in de aanloop naar het mobiliteitsplan voor Gent en
tijdens de verkiezingscampagne die daarop volgde. Je mag 1 keer raden.
Hieronder de column van Saskia de Coster in De Morgen vandemorgen.
En o ja, die razende automobilist was mijn gebuur, die verder anoniem blijft.
De wereld begrijpen en er een plaats in vinden is een oefening in afstand nemen én actief deel zijn. Onderhavige teksten zijn sporen van die oefening: reacties op de actualiteit of meedenken over samenleven. Ik zette deze blog op in 2006 bij wijze van test om te zien hoe zoiets werkt. Ik probeer er nu en dan aan te denken maar de praktijk leert dat ik met mijn hoofd meestal elders zit dan in de virtuele ruimte. Verwacht dus geen al te grote regelmaat. We doen ons best.
Veel leesplezier.
vrijdag 6 december 2019
Auto als moordwapen
Abonneren op:
Posts (Atom)