Beste meneer Gabriëls,
Het is met genoegen dat ik hoor dat u weer alles onder
controle hebt. Ik kan weer op mijn twee oren slapen. Mond en klauwzeer, BSE,…
‘t is allemaal gewoon een kwestie van de gepaste maatregelen nemen en, als
iedereen goed meewerkt, schijnt ook morgen de zon weer. Ach ja, hoe Europa
telkens die vergoedingen voor de boeren zal kunnen blijven betalen moet nog wel
even uitgezocht worden. Maar daar passen we -mits de nodige aanmoediging van
enkele honderden tractoren op Schuman- wel een mouw aan. Enkele fondsen die op
heel bescheiden wijze het sociaal Europa moeten helpen uitbouwen kunnen,
precies vanwege dat bescheiden karakter, evengoed nog wel één, twee, pakweg
vijf jaar in de koelkast gezet worden- er moet daar naast die vleesberg toch
nog wel een klein plaatsje voor te vinden zijn, denkt u niet, meneer Gabriëls?
Meneer Gabriëls! Wie houdt wie hier nu voor de gek ? Weet u
wat ik denk, meneer Gabriëls ? Dat u helemaal niets onder controle heeft.
Jawel: u hebt een brandje omsingeld en met een beetje geluk kunnen de gensters
die over de hoofden van de spuitgasten richting hooischuur waaien -u weet hoe
dat gaat met brandjes- ook tijdig onderschept worden. De prijs ? ‘t Valt nog
mee: vernietigen van een 1.000-tal dieren om te beginnen -áls er zich nergens
lekken voordoen. Op Europese schaal worden dat er tienduizenden en… doe er in
de pronostiek voor alle zekerheid maar een nulletje bij tegen dat heel die
epidemie echt voorbij is.
Echt voorbij ?
Mijnheer Gabriëls, u weet toch net zo goed als ik (om nog maar van meneer Devisch te zwijgen) dat het nooit voorbij zal zijn; dat het alleen maar erger wordt.
Ik hoor dat u zich niet al te best voelt bij het zien van een
brandstapel met een paar honderd karkassen. U als boerenzoon, dat moet zeer
doen. Daar voel ik echt in mee, meneer Gabriëls. Eigenlijk zou het moeten
verboden worden… dat te filmen, bedoel ik. Het is toch niet proper om gevoelige
zielen zoals u en ik daarmee te confronteren. Ze zouden die verbranding beter
wegsteken onder de grond, in een hermetisch afgesloten bunker met
rookgaswassing. Beter voor ‘t milieu, beter voor ‘t gemoed van de consumenten
én dus beter voor de afzet van koteletjes en biefstukken. En de aanvoer van al
die karkassen kan met een beetje goede wil georganiseerd worden met gesloten
vrachtwagens die rechtstreeks de bunker binnenrijden. Te duur ? Denkt u eens
aan: zo’n investering met participatie van de Vlaamse overheid, de vleessector
en Rendac moet, met de huidige vooruitzichten toch een goudmijn worden.
Sorry, meneer Gabriëls dat ik u daar zo persoonlijk over aanspreek. Het is niet zo bedoeld. U kan er ook niet veel aan verhelpen. ‘t Zijn die Engelsen, die hun zaakjes niet in de hand hebben; en nu zitten wij -nee, zit u vooral- met de gebakken peren. U mag het weer gaan uitleggen.
Maar precies daar, mijnheer Gabriëls, doet u het even slecht
als al uw collega’s in onze buurlanden en als al uw voorgangers trouwens.
Wanneer gaan we eens klare wijn schenken ? Wanneer gaan we eindelijk eens te
horen krijgen dat industriële landbouw en monsterepidemies samengaan als paard
en kar, zoals papa Sinatra ons al 50 jaar terug bezong ? Het zijn gewoon 2 kanten van dezelfde
medaille; of laat ik liever van dezelfde dobbelsteen zeggen, want er zijn nog
enkele onafscheidelijke kantjes aan. De reeds genoemde preventieve
vernietiging, bijvoorbeeld. Ik zal het nog eens zeggen, zodat u het goed kan
proeven: p-r-e-v-e-n-t-i-e-v-e
v-e-r-n-i-e-t-i-g-i-n-g. Alsof het om een neutrale hygiënische ingreep
gaat. Het klinkt zelfs een beetje als: ach, we halen ze even door de
papierversnipperaar.
Hebt u al eens becijferd hoeveel van onze trouwe viervoeters
-die ons toch het beste van zichzelf geven, als ik het zo mag uitdrukken-
preventief zijn vernietigd ? U voelt zich daar een beetje niet goed bij, meneer
Gabriëls. Ik zou daar niet meer van slapen, moest ik in uw schoenen staan! En
ik zou geen hap vlees meer door mijn strot krijgen! Maar u zal dat worst wezen,
want u hebt allang gekozen voor het Europa van de voedingsindustrie en samen
met dat Europa hebt u de boerderijdieren verdingd. Koeien, varkens, kippen,
lammeren,… dat zijn geen levende wezens voor u maar marchandise. En wat doe je
met marchandise ? Dat zeul je van de ene plek naar de andere om daar weer
nieuwe marchandise van te maken, die op haar beurt wordt versleept naar alweer
een nieuwe bestemming, bij de afwerker zeg maar. U kent die circuits beter dan
ik.
Ja die circuits… die worden, als je even niet kijkt, algauw caroussels… BTW- en subsidiecaroussels. En dan zou ik het ook nog kunnen hebben over hormonen, antibiotica, mest, giftig veevoer, genetische manipulatie… moet ik heel die lange rij nog eens aflopen ? Onze dobbelsteen heeft allang geen kanten genoeg meer! Het hoort allemaal onverbrekelijk bij het soort landbouw waar u samen met Europa voor kiest. En het is nog maar een begin, het wordt allemaal nog véél erger.
Maar, wat hoor ik daar ? Het lijkt wel… warempel: woedend gehuil en gebrul vanuit het diepe Vlaanderen -la Flandre profonde. De boeren zijn woest omdat ik hun stiel voor de zoveelste keer in een kwaad daglicht stel. Gelijk hebben ze, natuurlijk. Ik zou nog veel woester zijn, denk ik. De manier waarop Europa én de WTO én de Boerenbond met die mensen gesold heeft… Ook zij zijn verdingd. Voor die organisaties zijn dat geen mensen maar productieslaven die netjes mogen maken wat Europa voor hen beslist heeft. Boeren mogen nog één keuze zelf maken: volgen of uittreden. Hoewel, zelfs dat is niet meer waar. Met de schulden die ze hebben opgebouwd, kunnen ze zelfs die beslissing niet vrij nemen. Ze zullen doorgaan of stoppen naargelang en wanneer de Boerenbond of de bank daar zo over beslist. Want grote organisaties houden niet van kleine boeren: daar kunt ge u toch niet mee bezig houden, nietwaar.
Weet u, meneer Gabriëls, moest u evenveel inzitten met de
boeren als u voorgeeft en moest Europa echt iets voor boeren en consumenten
willen doen, dan zouden jullie mijn goede belastinggeld niet vergooien aan
eindeloze vergoedingen voor vernietiging van ziek of giftig vee, misdadige
uitstapregelingen voor boeren die toevallig te klein zijn of de verkeerde marchandise voortbrengen. Ook zouden jullie
mijn zuurverdiende centjes niet in de opbouw en dan weer vernietiging van
melkplassen, boter- en vleesbergen steken, om nog maar van de gewassen en het fruit te
zwijgen. Neen, meneer Gabriëls, mochten u en uw Europese vrienden het hart op
de juiste plaats dragen dan zou u
investeren in het vrijkopen van al die loonslaven. Hen de kans geven om terug echt met landbouw bezig te zijn in de plaats
van zich een onbeduidend radertje in een industriële machine ter voortbrengst
van nepvoeding te voelen. U zou ervoor zorgen dat boeren terug leren hoe ze een
eerlijk product kunnen voortbrengen, ze de fierheid teruggeven die hen de
laatste halve eeuw is afgenomen.
De grote organisaties hebben de boerenstiel vermoord en
daarmee ook vele boeren, letterlijk! Zelfmoordcijfers onder boeren al eens onder ogen gekregen? De slachtingen die zijn aangericht kunnen
nooit meer ongedaan gemaakt worden. U en uw collega’s kunnen die slachtingen
wel een halt toeroepen. Maar daarvoor moet eerst klare taal gesproken worden,
moeten boeren en consumenten au serieux genomen worden. Wij zijn allemaal
burgers en hebben het recht te weten waar de echte oorzaken van het falende
landbouwbeleid liggen, wat de echte risico’s zijn van datgene wat we op ons
bord krijgen en van de manier waarop dat geproduceerd wordt. Vooral hebben wij
het recht te weten welke belangen echt gediend worden. Zo kunnen boeren en
consumenten eindelijk duidelijke keuzes maken.
Meneer Gabriëls, laat het niet aan uw hart komen. Het kan nog
allemaal goed komen tussen ons. Een blijk van goede intenties zou ons
bijvoorbeeld al iets milder kunnen stemmen. Maar streng zullen we blijven
oordelen!
Patrick Cohen
1 maart 2001
